Duchy wojny to impresja dokumentalna, muzyczna, kreacyjna, o wojnie. O duchach wojny, tańczących bezwiednie na dachach spalonych miast i o prawdziwych losach kilku ukraińskich rodzin. “Wszyscy o tym mówili, ale nikt w to nie wierzył”. Uciekając przed rosyjską inwazją z Ukrainy w latach 2022 – 2024, ratowali przede wszystkim swoje i nie swoje dzieci. Bo jakie to dzieciństwo, kiedy strach i wyjące syreny, zbieganie do piwnicy nie po powidła, lecz po przerażenie, naznacza ich przyszłe, dorosłe życia?
Lecz nam to się nudzi. Męczy. To już trwa za długo, wynajmują mieszkania, zabierają nam pracę… A to przeszłe historie wyciągamy, pomagać, nie pomagać… Takim samochodem przyjechali…? Debatujemy komu warto, nie warto… Eh Ci uchodźcy… – tak też widzimy ich rzeczywistość, przez szparki swoich uprzedzeń i strachów. Ale spokojnie, ogrom pomocy też płynie. Dobrze wiemy ile serca i gościnności w Polsce i w Europie w 2022 roku otrzymały rodziny w wielkim strachu uciekające z bombardowanych miast.
W filmie duchy szepczą w języku duchów. Trochę o swoim zagubieniu, trochę o rozerwanych rodzinach tworzących zalążek pokoleń, których duch będzie błądził. Czy żądny zemsty? Kiedy spojrzymy na obfitującą w wojny historię ludzkości, możemy tak przypuszczać. “Wojna jest gorsza niż śmierć”.
Po filmie spotkanie z reżyserką i gośćmi specjalnymi: Weroniką Marczuk i przedstawicielami Fundacji Otwarty Dialog
Ula Kisiel-Pańko – muzyk, pianistka, reżyserka filmowa, autorka zdjęć, operatorka drona, buddystka zen. Założycielka kilku formacji artystycznych, m.in. Moonhop, Cukierasy, Alu Bambu Pikczu. Ma na koncie 21 lat pracy twórczej z ludźmi, 28 457 godzin poświęconych komponowaniu oraz aranżacji muzyki, 17 728 godzin rejestrowania świata okiem kamery/aparatu/drona, 12 356 montażu filmowego oraz 521 dni praktyki milczenia w tradycji zen. Pochodzi z Białegostoku, obecnie mieszka blisko Warszawy. Tworzy muzykę, filmy dokumentalne, prowadzi zajęcia muzyczno- filmowo- teatralne na Collegium Civitas w Warszawie.